In onze armen
Maar toch ook niet
Voor ons zo voelbaar
Wat een ander niet ziet
Leeg van binnen
Geleefd van buiten
Aanzwellende storm
Terwijl de vogels fluiten
Chaos in mijn hoofd, lijf en huis
Verlies geboorte raakt
En soms brengt het je thuis
Bij jezelf op allerlei lagen
De herinnering levend bij vlagen
Stille baby’s van verdriet
In ons hart gedragen
Maar de wereld
Ziet jullie niet
Gedicht van Geneviève
In mijn werk als bereavement doula maak ik veel verliesgeboortes mee. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner die een kindje verliezen bij een prille termijn. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner die een kindje verliezen bij een stilgeboorte. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner waarbij het kindje een ernstige medische diagnose heeft. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner waarbij het kindje (te) vroeg wordt geboren en de eerste tijd doorbrengt op de NICU. Waar het onzeker is of ze ooit gezond mee naar huis zullen mogen. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner waarbij het kindje kort of enkele tijd naar de geboorte zal komen te overlijden. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner die een kind mogen krijgen. Maar nooit een broertje of zusje mogen verwelkomen. Veel vrouwen en hun (geboorte)partner die een lang traject volgen om een zwangerschap te verwelkomen, maar nooit mogen ervaren. Maar ook vrouwen en hun (geboorte)partner die hun kindje mochten krijgen, maar hun partner of een broertje of zusje verloren.
Rouw en verlies heeft vele lagen en vele gradaties. Rouw en verlies is niet meetbaar in een termijn. Rouw en verlies zie je niet aan de buitenkant. Iemand kan er stralend uitzien, maar kapot gaan van binnen.
Mijn gevoel zegt me soms dat we vaak vergeten waar iemand doorheen kan gaan of gaat. Dat we het idee hebben: “Oh als ik er over begin, dan moet ik er iets mee.” En niet weten wat we dan precies “moeten” zeggen of doen.
Het is alleen, we “moeten” niks. Het allerbelangrijkste is om het gevoel van de ander te erkennen. Van tijd tot tijd in te checken met degene hoe het gaat. En écht maar dan ook écht te luisteren naar het verhaal. Er te zijn, zonder oordeel, zonder goedbedoelde adviezen. Er gewoon zijn.
En het allerbeste. “Hold space.” Creëer een veilige plek, een veilige ruimte. Waar ruimte is om te verwerken, om te zijn, om terug te trekken, te huilen, lachen, schreeuwen, om alles te doorvoelen. In het tempo van de rouwende persoon. Wees daar, met open ogen, oren en hart. Laat het een ruimte zijn waar iemand zélf in en uit kan stappen op het moment dat het hún tijd is. Heb geen verwachtingen en vraag niks terug.
Alleen dan, kan je echt ruimte maken voor wat is. Zij hoeven niks. Jij hoeft niks.
Over Geneviève
Geneviève is moeder van Roy (‘11), Rylonn (‘16), sterrentweeling (‘17) en Chloéy (‘18). Vrouw van Richard.
Geneviève werkt als birth- en bereavement doula. Dat betekent dat zij geboortes begeleidt maar ook zwangeren en hun (geboorte)partner die een verliesgeboorte meemaken.
Daarnaast werkt zij in het asielzoekerscentrum samen met haar collega als doula. Ook is zij mentor aan de doulaopleiding ‘In Bloei’ en zit zij in het bestuur van de Nederlandse Beroepsvereniging voor Doula’s.