Soms als ik vertel dat ik als doula werk, hebben mensen overtuigingen. Over wie ik ben, of wat ik ga doen. Dit levert vaak interessante gesprekken op.
- “Oh! Dus als mensen geen verloskundige willen dan vang jij de baby?”
“Bedoel je misschien dat ik de baby aanpak als die geboren wordt?”
Tenzij er iemand met baby’s gaat gooien, dan probeer ik ze wel te vangen. Maar over het algemeen “vang” ik geen baby’s. Noch pak ik ze aan tijdens de geboorte.
Een geboorte is een intiem proces. Na negen maanden mogen de ouders hun kindje voor het eerst ontmoeten. Het aanpakken van hun kindje, is niet voor mij weggelegd. Naast dat ik dat té intiem vindt, zou ik het niet op tijd kunnen signaleren als er een medische indicatie komt tijdens de persfase. Ik heb kennis van medische processen, maar ik ben niet medisch geschoold. Ik vind het dan ook heel belangrijk dat er een zorgverlener aanwezig is. Mocht het onverhoopt voorkomen dat een geboorte heel snel gaat, en een zorgverlener onderweg is, maar niet erbij. Dan neem ik voorzorgsmaatregelen en dan bel ik met degene die de geboorte begeleidt (bijvoorbeeld de verloskundige), of ik bel het alarmnummer. Zodat zij stap voor stap kunnen vertellen wat belangrijk is tijdens deze fase. Ik zal geen medische handelingen verrichten, nooit.
- “Oh! Eet jij dan ook de placenta op samen met de ouders?”
“Als ik erg veel honger heb wel!”
Just kidding. De placenta is hét orgaan wat negen maanden een belangrijke rol speelde in de groei en ontwikkeling van de baby. De placenta zorgt ervoor dat de zwangerschap in stand blijft. Daarnaast voorziet de placenta de baby van voeding en zuurstof. De placenta nestelt zichzelf op elke willekeurige plaats in de baarmoeder.
Wat doe ik dan wél met de placenta? Ik vind het belangrijk dat ouders de keuze hebben over wat zij kunnen doen met hun placenta. Dit kan van alles zijn, variërend van weggooien, een boom erop planten tot placentacapsules, een smoothie of een placentaprint maken. Zoveel ouders, zoveel wensen. Ik vind het belangrijk dat ik ouders (als daar de behoefte ligt) mag informeren over de keuzes die zij hebben, en hoe zij dat kunnen vormgeven.
- “Maar wat ga jij dan doen? Mijn (geboorte)partner is er toch al bij?”
“Dat hangt af van de situatie en de behoeftes vooraf en op dat moment wat ik doe. Wat ik vooral doe is het bieden van praktische en emotionele ondersteuning tijdens de zwangerschap, geboorte en in de tijd daarna.”
Natuurlijk is jouw (geboorte)partner erbij! Ik ben er niet om iemand te vervangen. Ik zou die rol niet eens op me willen nemen. Een (geboorte)partner is vaak iemand die de zwangere door en door kent. Ik zal mijn best doen om zo veel mogelijk over je te weten te komen tijdens de voorbereidingsgesprekken. Hierdoor kan ik samen met jullie goed kijken waar de behoefte aan ondersteuning ligt.
Wat ik concreet doe? Ik ben een vast gezicht tijdens de gehele zwangerschap. Ik heb ervaring met het coachen van een zwangere en de (geboorte)partner. En heb meerdere geboortes meegemaakt. Ik geef continue ondersteuning tijdens de gehele geboorte en ga pas weg op een moment dat het voor jullie passend voelt. In de zwangerschap geef ik voorlichting over het geboorteproces. Ook leer ik jullie tools aan die gebruikt kunnen worden ter ondersteuning tijdens de geboorte. Ik betrek de (geboorte)partner hier altijd actief in.
Doordat er een doula aanwezig is om hierin te begeleiden kijken vrouwen vaker positief terug op de gehele bevalervaring en op de steun die zij tijdens de geboorte van de partner kregen.
- “Nee, dat heb ik niet nodig hoor! Ik houd niet van wierrook en ik kan al helemaal geen ‘Kumbaya’ zingen.”
“Gelukkig maar, ik namelijk ook niet!”
Soms denken mensen dat doula’s vooral een alternatieve werkwijze hanteren. Maar, tenzij dat er wordt aangegeven dat hier de behoefte ligt. Zal ik hierin niet voorzien, wanneer dit wel de behoefte is, en ik het gevoel heb hierin niet te kunnen voldoen. Zal ik altijd doorverwijzen naar een andere collega die passender is bij de wensen van de zwangere en haar (geboorte)partner.
Wat ik wel doe is tegendruk aanleren aan de (geboorte)partner, massages, faciliteren van gesprekken met zorgverleners, helpen met houdingswissel, zorgen dat de bevallende vrouw elke 1,5 uur gaat plassen of eet/drinkt.
- “Dus jij bent degene die voor mij gaat opkomen tegen de verloskundige/gynaecoloog als zij een handeling uitvoeren?”.
“Natuurlijk! Ik ga het gevecht voor je aan, als een leeuw.”
Nee. Neeeee. NEE! Gewoon NEE! Nooit en te nimmer zal ik in discussie gaan met medisch personeel over wat de beste benadering is bij een medische indicatie of zal ik ertussen springen als er een medische handeling wordt uitgevoerd.
Vaak gaat het vooral om elkaars standpunt te zien, en te weten waarom men een handeling wil inzetten tijdens een bepaalde situatie.
Wat ik WEL doe is het aanleren van geheugensteuntjes aan de (geboorte)partner zoals BRAINS aan om uit te vragen wat er precies gebeurt, en waarom (als daar tijd voor is). Wanneer de zwangere en/of haar (geboorte)partner hier niet toe in staat zijn zal ik het gesprek faciliteren zodat zij alsnog de benodigde informatie krijgen die zij nodig hebben om een keuze te maken.
- “Ik ga sowieso niet thuis bevallen. En ik wil een ruggenprik dus ik heb geen doula nodig.”
“Wat mooi dat je daar al zo bewust over nagedacht hebt. Mag ik vragen wat je denkt dat een doula doet?”
Soms denken mensen dat ik alleen een thuisbevalling ondersteun. Of alleen natuurlijke bevalling. Of alleen een watergeboorte. Of alleen.. Nou vul de rest zelf maar in.
Als doula heb ik geen enkel belang bij een bevalling op een bepaalde plaats en/of een bepaalde manier. Ik heb geen aandelen in het ziekenhuis, noch in bevalbaden.
Mijn enige wens voor de zwangere en haar (geboorte)partner is dat zij met een positief gevoel kunnen terugkijken op de geboorte van hun kindje, ongeacht hoe deze verlopen is. Hoe, waar, wat, wie en wanneer? Dat maakt mij niks uit. Ik sta de zwangere en haar (geboorte)partner bij. Op elk moment, op elke plaats, in elke setting, bij elke keuze.
- “Dus jij bent die bemoeial die vindt dat alles natuurlijk moet?”
“Absoluut! Pijnstilling is het grote kwaad!”
Weer mis! Zoals hierboven gezegd ik heb geen aandelen in natuurlijk bevallen (ook niet in pijnstilling trouwens). Ik denk dat het een zwangere en haar (geboorte)partner helpt om te weten hoe het fysiologische proces in elkaar zit. Dat zij weten wat zij zouden kunnen verwachten. Dat zij realistische verwachtingen hebben en niet teleurgesteld raken door het verloop ervan.
Daarnaast denk ik ook, dat in sommige casussen pijnstilling enorm zinvol kan zijn. In sommige casussen is pijnstilling een middel dat kan worden ingezet om een bevallende vrouw meer te laten ontspannen.
Ik ben niet pro-wat-dan-ook. Ik ben pro-choice! Keuzes maken vanuit een goed geïnformeerde basis.
Ben je na het lezen van dit blog nieuwsgierig geworden wat een doula nog meer doet? Blijf dan vooral mijn blogs en social media volgen. Daar plaats ik regelmatig updates van wie ik ben, en wat ik dan precies doe. Geschreven door Genevieve Roeffen, doula bij Een Gezin Geboren